Poważnym problemem, na jaki trzeba zwrócić uwagę, jest ryzyko niedożywienia pacjentów chorych neurologicznie. Niedożywienie czyli niedobór składników pokarmowych może prowadzić do wyniszczenia organizmu oraz może powodować dodatkowe komplikacje, np. przyśpieszyć postęp choroby podstawowej oraz być przyczyną dodatkowych powikłań.
Wśród pacjentów neurologicznych na rozwój niedożywienia, narażone są szczególnie osoby po udarach mózgu, chorzy na chorobę Parkinsona, stwardnienie rozsiane, stwardnienie zanikowe boczne, zespoły otępienne oraz chorobę Alzheimera.
Przykładowo, ryzyko rozwoju niedożywienia po udarze mózgu dotyczy nawet 62 % chorych – ryzyko jest większe w tej grupie pacjentów ponieważ wielu z nich ma objawy tzw. dysfagii, czyli zaburzeń połykania.
Wśród chorych na Parkinsona w zaawansowanym etapie choroby obserwuje się niedożywienie aż u ok. 80% chorych. W ostatnich latach niedożywienie wśród pacjentów stało się na tyle istotnym problemem, że w styczniu 2012 r. Ministerstwo Zdrowia nałożyło na szpitale obowiązek kontroli stanu odżywienia chorych, którzy do nich trafiają.
Często opiekun chorego musi ponieść wysiłek związany z organizacją codziennego życia swojego podopiecznego. W zespołach otępiennych bardzo częstym zjawiskiem są zaburzenia odczuwaniu głodu i pragnienia oraz zaburzenia funkcji poznawczych. Zaburzenia te powodują, że chory nawet nie wie, że jest głodny – tak bywa często w bardziej zaawansowanej chorobie Alzheimera. W takiej sytuacji chorym trzeba zapewnić regularność posiłków nawet wtedy, gdy sami o to nie proszą.
Wiele osób zarówno opiekunów jak samych chorych nie zdaje sobie sprawy, że w chorobie Parkinsona trzeba zwiększyć ilość dostarczanych kalorii, ponieważ niekontrolowane drżenia mięśni, które towarzyszy tej chorobie, to dodatkowa praca oraz przede wszystkim dodatkowe zużycie energii. Trzeba też pamiętać, że nawet przy pełnym pokryciu zapotrzebowania na węglowodany i białko może dochodzi do niedoboru określonych witamin czy składników mineralnych. Taka sytuacja może pojawiać się bardzo często w przypadku chorych neurologicznie.
U pacjentów mogą pojawić się niedobory określonych składników pokarmowych na skutek:
- przebiegu samej choroby i związanych z nią zmian w metabolizmie – np.; zwiększone zapotrzebowanie kaloryczne, białkowe
- choroby powodującej ograniczone wchłanianie konkretnych substancji odżywczych
- zmian nawyków żywieniowych np.: chorzy neurologicznie często miewają problemy z gryzieniem i połykaniem, więc chętniej jedzą miękkie kluski, niż bogate w witaminy i mikroelementy półsurowe warzywa.